اینم یه نوعشه...

                                  
حدود دو سال پیش یه کلاسی داشتم که کارآموزام اکثرا دبیرستانی بودن یا منتظر جواب کنکور!یه کلاس یک ماه و نیمه ای بود که بنا به راحت برخورد کردنم با بچه ها تو کلاسم راحت بودن.اواخر پایان دوره یکی از بچه ها اومد گفت: من و دوستم میتونیم شماره شمارو داشته باشیم!!
کمی فکرکردم و گفتم:بله که میشه چه اشکالی داره!خلاصه شماره رو دادم و یک ساعتی از برگشتنم از کلاس نگذشته بود که پیامک پشت پیامک و شعر و متن و در آخر خودشو معرفی کرد.متوجه شدم یکی از همون دوتا کارآموزام هستن.با خودم گفتم حالا جوگیر شده و میخواد خودی نشون بده...
خلاصه از فرداش صبح و شب نداشتم همش پیام میداد و ابراز مهرو محبت!!!!!البته گفتنی است این کارآموز من دخترخانم تشریف دارن!قضیه رو زیاد جدی نگرفتم و گفتم شاید بخاطر تنها بودنش و حالا شیوه تدریس من این رفتارو از خودش نشون میده.این پیامک ها ادامه داشت تا اینکه من برای انجام کاری مدتی مجبور بودم از سکوت کتابخونه برای انجام کارم استفاده کنم.بعد از فهمیدن اینکه من از صبح تا عصر کتابخونه هستم به بهانه های مختلف میومد.حتی یادمه یه بار بخاطر اینکه دیده بود هوا سرده پتو مسافرتی آورده بود برام!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
واقعا دلیل این کاراشو درک نمیکردم،الانم شاید خیلیاتون این خانمو درک نکنین هرچند که الانم که الانه خودمم درکش نکردم!
القصه این جریان چندماهی ادامه داشت تا اینکه واقعا حرفا و کاراش رو اعصابم بود.دیگه زیاد جوابشو نمیدادم و سعی میکردم حساسش نکنم،اما قضیه همچنان ادامه داشت و با جواب ندادنهای من شروع میکرد پیامکهایی از قبیل بی وفایی و این حرفا!!!!!!!!!!!!ماهها جوابشو ندادم و یه مدتی این جریان متوقف شد و بعد از چندماه روز از نو و روزی از نو!

و الان از اون وقتهایی است که ماههاست خبری ازش نیست و امیدوارم فراموش کرده باشه این جریانو هرچند که آخرین بار منو و بی وفاییهامو به خدا سپرده!!!

بهشت نوشت:خدایا کمک کن آنچنان که شایسته خداوندیِ توست بندگی کنم.آمین