وقتی عطر دوست داشتن در هوا می پیچید انرژی میگیریم برای انجام هر کاری.
حتی در محیط کار موفق محسوب میشویم.در زندگی موفق تر.
وقتی عطر آرامش در هوا می پیچید میدانم همین دوست داشتن به ما آرامش میدهد و به طَبَعِ آن محیط آرامش بخش میشود.
وقتی دوست داشتن ها پاک و زلال میشوند بوی سیب میگیرند...بویِ نابِ بهشت...
وقتی دوست داشتن ها بوی بهشت میگیرند فرشته ها در برابرمان زانو میزنند...
وقتی لبریز از دوست داشتن میشویم حضورِ پاکِ خدا را بیشتر حس میکنیم...
وقتی دوست داشتن هایمان را به یکدیگر میگوییم پر از حسهای ناب میشویم...
همان حسهایی که نداشته ایم...
همان نشنیدنی هایی که بعد از شنیدشان وامدارِ تقدسشان میشویم...
همان هایی که در زلالِ بیکرانش تَن و جانِ خسته را میشوییم و پر میشویم از حس پروانه بودن...
دوستت دارم ها تقدّس دارند،دوستت دارم ها باید از جان برآید...دوستت دارم ها ودیعه ی خداوندیست،دوستت دارم ها امانت است دست ما...
دوستت دارم ها را باید به وقتش خرج کرد..باید گفت و شنید...
دوستت دارم ها را باید در صندوقِ دل داشت،باید در صدف دل گوهر بپرورانی.به آن حسِ ناب که رسیدی تقدیمش کنی...
دوستت دارم ها را باید خیلی مراقب بود،نباید به کلمه استفاده اش کنی که هرجا جمله کم آوردی در سخنت بگنجانیش!!
دوستت دارم ها جمله نیستند حس درون هستند...
از دوست داشتن هایتان برایم بگویید!کجاها استفاده اش کرده اید؟برای چه کسی؟
بهشت نوشت:خدایا دوست داشتنمان را زلال و زلالتر و پر از وجودِ پاک خویش بگردان.آمین